Door de bomen het licht weer zien

Superblij maakt het me als ik met mijn aanwezigheid, tips of suggesties een mede-vrouw weer energie zie krijgen, weer zie stralen.

Het is niet mijn gewoonte informatie over een coach-sessie te delen, maar soms is er zo’n sessie die extra bij me blijft hangen. Die erom vraagt gedeeld te worden.
Gisteren was er zo een.

Als een waterval vertelt ze over haar klachten, haar vermoeidheid en frustraties. Op het werk wil het niet meer, ze slaap onrustig, huilt snel en haar concentratie is belabberd. Ze is boos. Waarop weet ze niet eens precies, maar dat ze baalt van haar eigen gedrag dat weet ze wel. ‘Ik neem mezelf van alles voor en ik doe het gewoon niet, zo stom. Ik voel me soms net zo’n zombie’.

Terwijl ze doorratelt over haar klachten en de analyse die ze erover heeft (‘Volgens mij steven ik af op een burn-out, ik heb weinig energie en ik denk ook dat mijn schildklier niet goed werkt. Ik heb op het internet gelezen dat…, een vriendin vertelde zus…. Dus ik denk dat mijn hormonen uit balans zijn’) is haar tempo verhoogd tot snelwandelen. Ik merk dat ik het lastig kan bijhouden, voel de behoefte om te vertragen en stop met lopen. Ik voel de parallel met haar urgentie. Ook zij stopt direct en kijkt me vragend aan.

Bomen als spiegel

Een donkere brede boom vol met bulten, die eruitzien als wratten. Dat is de boom die ze uitkiest als boom van haar klachten, haar frustraties, dat waar ze van af wil.
Ruim 5 meter verderop staat een licht bruine boom, een van de weinige nog met blad, met een prachtige vertakking bovenin. Die boom staat voor haar synoniem voor haar verlangen.

Ik vraag haar afwisselend bij beide bomen te gaan staan. Erom heen te lopen, ze aan te raken, ermee te verbinden en te voelen hoe haar lichaam reageert.  Ze doet dit een paar keer en terwijl ze bij de donkere boom staat vraag ik haar wat haar opvalt. ‘Bij deze boom sta ik in de schaduw terwijl ik bij de andere boom in het licht sta. In de zon’.
Het valt me op dat ze het koud lijkt te krijgen. Op mijn vraag waarom ze bij de donkere boom blijft staan antwoord ze; ‘jij vroeg me om bij de boom te gaan staan’. Wil je hier blijven staan? Nee, dat wil ze niet, liever staat in ze warmte van de zon.

En ineens ziet ze het, ziet ze in wat ze doet, wat ze altijd en overal doet.

In de schaduw blijven. Voorbijgaan aan wat zij zelf wil, wat ze nodig heeft. Ook al heeft ze het koud (letterlijk en figuurlijk), overtuigingen, patronen en belemmerende gedachten zorgen ervoor dat ze blijft waar ze is. In de schaduw. Iets of iemand anders laten bepalen.
Ze was zich er niet van bewust, van de balans tussen schaduw en licht. De bomen spiegelen het haar.
Ze ziet de relatie met haar (hormonale) klachten en snapt dat het de prijs is die ze betaald voor het niet serieus nemen van de signalen die haar lichaam haar geeft.

Hoe is het met jouw balans tussen schaduw en licht? Hoe serieus neem jij jezelf, de gedachten en de signalen die je lichaam je geeft?

Ergens in ons leven hebben we (meestal onbewust) de keuze gemaakt om onze gedachten, overtuigingen en patronen meer serieus te nemen dan de signalen die het lichaam geeft. We zijn experts geworden in het interpreteren, analyseren en verklaren van wat we denken. Allemaal vluchtroutes die we voor waar aannemen om maar weg te blijven van vervelende en pijnlijke emoties.

Aan de ene kant helpt je dit te functioneren in lastige situaties, aan de andere kant… als je er een teveel van doet verlies je de verbinding met je lichaam. Je verliest het vermogen te voelen. Te voelen wat je nodig hebt, te weten wat je wil, te herkennen wat je grenzen zijn, wat van jou is en wat van de ander.

Je kunt dit voor jezelf herkennen.

Observeer je gedachten eens een tijdje. Luister eens goed naar de woorden die uit je mond rollen. “Hoor” je jezelf met regelmaat woorden gebruiken als:

• Ja, maar
• Als…dan (of eerst dit, dan…)
• Soms doe ik het wel/ niet, soms gaat/ kan het wel/niet
• Proberen
• Het is lastig
• Ik wil weten

Dan weet je dat je jezelf in de schaduw hebt gezet. Het zijn woorden ingegeven door je hoofd, de diverse ontwikkelde stemmetjes die ervoor zorgen dat je aan de boom van schaduw blijft plakken.
Deze gedachten, woorden en de diverse stemmetjes geven je een vals gevoel van zekerheid waar je een hoge prijs voor betaald in de vorm van fysieke, mentale en hormonale klachten.

Met welke gedachten, woorden, analyses en gedragspatronen hou jij jezelf vast in de schaduw? Met welke klachten betaal jij de prijs?

Wil je ook weten wat de bomen jou spiegelen? Voel je vrij om contact met me op te nemen. Ik ga graag samen met jou op pad.