Hardnekkig onkruid

Vol enthousiasme begin ik onze moestuin onkruid vrij te maken. Het zonnetje schijnt en verwarmt mijn rug. Het eerste stuk gaat fijn, het voelt heerlijk om met mijn handen de zwarte aarde om te woelen en in gedachten zie ik de tomaten-, aardbei- en slaplantjes al staan. Volle rood zoete vruchten en stevig groene kroppen sla.

Het onkruid is hardnekkig en heeft zich draderig onder het zand verspreid. Het schiet niet echt op en mijn enthousiasme neemt snel af. Ik besluit een korte pauze te nemen en na een kop koffie ga ik vol goede moed verder. Maar ruim een half uur later ben ik er klaar mee! Mijn enthousiasme is omgeslagen in irritatie en het beeld van een vruchtbare moestuin is verdwenen. Ik twijfel serieus of een moestuin wel wat voor me is.

Een paar dagen daarna spreek ik mijn schoonvader en ik vertel hem over mijn strijd met het onkruid. Nadat ik hem vertel hoe ik het tot nu toe heb aangepakt, geeft hij me de tip het anders aan te pakken en behalve mijn handen ook een smal schepje te gebruiken. Hiermee kan ik dan diep in de grond het onkruidplantje omhoogduwen en het daarna met wortels en al uit de grond trekken.

Met hernieuwde zin, maar nog wel wat sceptisch, ga ik aan de slag met deze andere manier.

Het duurt even voordat ik de slag te pakken heb, maar dan gaat het ineens snel. Mijn enthousiasme komt terug en voordat ik er erg in heb is de klus geklaard en kunnen de groente en fruitplantjes erin. Voldaan kijk ik ernaar. Laat de lente maar beginnen!

Het lijkt zo’n op zichzelf staande situatie.

Maar trek het eens door in andere situaties in je privé en werkzame leven

Bekend, vertrouwd en veilig
Je hebt een idee, bent ergens enthousiast over, wilt iets anders, iets verbeteren.

Monter begin je, maar als het niet lukt zoals je het voor ogen hebt ebt het enthousiasme weg. Dat wat je begonnen bent met plezier en ontspanning slaat al snel om in frustratie en ploeteren, om dan teleurgesteld het bijltje erbij neer te gooien.

En dat is het moment waarop gedachten als ‘laat maar, het is dus niks voor mij’ of ‘ik kan dit niet’ toeslaan en je aan het twijfelen brengen of zelfs weerhouden het nog eens te doen. Jammer maar helaas….

Het besluit de weg van de minste weerstand te kiezen en alles bij het oude te laten is dan onweerstaanbaar.

Herkenbaar? 

Een helpende hand
Je doet jezelf echt tekort als je luistert en handelt naar die gedachten. Natuurlijk, je kunt erom lachen of ze weg lachen, maar het gevolg is dat je blijft hangen in de middelmaat van je eigen leven. Sterker nog, het zal uiteindelijk je innerlijke vuur, je passie doven en je er lichamelijke en fysieke klachten voor terug geven.

Hoe fijn is het dat het ook anders kan!

En dat je dit ‘anders’ niet alleen hoeft te doen, maar dat het juist van onschatbare waarde is om dit met de ondersteuning van een ander te doen.

Want met de ‘helpende hand’ van een ander kom je veel verder.

Die ander die je helpt inzien dat je geen genoegen hoeft te nemen met je belemmerende gedachten.

Die ander die je ondersteunt bij het ontdekken van een andere ontspannen manier van leven en werken, waardoor je wel bereikt wat je voor ogen hebt. Waardoor je weer leert luisteren naar je intuïtie en ervaart dat er een scala aan mogelijkheden voor je openligt.

Ik kan die ander voor je zijn.

Tijdens een gratis en vrijblijvende ontmoetingswandeling vertel ik je graag wat de natuur en ik voor je kunnen doen.