Wat hebben nieuwe schoenen te maken met zombies?

Heb jij dat nou ook?

In de etalage van mijn favoriete schoenenwinkel zag ik mooie schoenen staan. Iedere keer als ik langs de winkel liep keek ik er verlekkert naar. Ik besloot de winkel binnen te stappen en de schoenen te passen. Eerlijk is eerlijk, ze zaten heerlijk. Die wilde ik hebben!

De dagen daarna was er steeds een reden dat ik ze niet aan kon; niet handig in de auto, het regende, ze stonden niet bij de kleding die ik die dag aanhad. Jammer, niks aan te doen.

Na 4 dagen was het moment daar. Alles klopte en ik had mijn nieuwe schoenen aan. Ik voelde me goed, merkte zelfs dat ik anders ging lopen. Rechter, kordater. Helemaal blij.

Het genot was helaas van korte duur, want al snel begon het te knellen, kreeg ik blaren op mijn hakken en tenen. Na wat heen en weer wippen met mijn voeten besloot ik pleisters op de pijnlijke plekken te plakken. Het verlichte kort, maar na een tijdje werd het verlangen naar mijn oude vertrouwde sneakers te groot, dus heb ik mijn nieuwe schoenen maar weer verruild. Binnenkort probeer ik het wel opnieuw.

Ken je dat?
En hoe ging het dan verder bij jou? Trok je schoenen nog wel weer aan en werden jullie vrienden of besloot je dat je oude schoenen nog een tijdje meekonden en bleven zij favoriet?

Iets nieuws
Niets is zo lastig als je weer comfortabel voelen met iets nieuws.

Met onze gewoontes gaat het net zo. Je wilt graag een verandering. In je leven, want je weet er is meer mogelijk. In je werk, want je haalt er niet meer de voldoening uit die je wilt. Je voelt dat je toe bent aan een volgende stap. Je energie en motivatie nemen af en je krijgt last van (vage) lichamelijke klachten. Tijd voor actie!

Vanaf morgen doe je het anders!
Vanaf morgen bewaak je je grenzen, zeg je nee tegen je collega of leidinggevende als ze je vragen iets te doen terwijl je je eigen taken wilt afmaken. Vanaf morgen kook je iedere dag vers. Vanaf morgen spreek je uit wat je dwars zit. Vanaf morgen ga je vroeger naar bed. Vanaf morgen plof je niet meer uitgeput op de bank na het eten, maar ga je sporten, in huis iets doen of een goed boek lezen. Vanaf morgen…..

En dan staat je collega aan je bureau met een vraag en zoals je je had voorgenomen geef jij aan dat het niet uitkomt. Met een tevreden gevoel loop je naar de koffieautomaat en net wanneer je weg wilt lopen komt daar je leidinggevende aan. Je hoort zijn verhaal en voordat je er erg in hebt hoor je jezelf zeggen;”nee hoor, geen probleem, dat pak ik wel op”.

Ach denk je bij jezelf, zo erg is het toch ook niet om hem te helpen. Hij weet dat het nu goed komt en dat geeft toch ook wel een fijn gevoel. En als je nu nee zegt, denkt hij misschien wel dat je het werk niet aankan. Die mails die nog in je inbox staan werk je vanavond thuis wel weg. Even een tandje erbij en morgen begin je wel met een nieuwe poging.

Zie ik nu een glimlach om je mond komen van herkenning?
Gedrag veranderen, uit je comfortzone stappen is niet makkelijk, verleidingen liggen op de loer. Je gewoontes, overtuigingen, de dagelijks druk van presteren, doelen realiseren, de vele mails, activiteiten, verantwoordelijkheden en je professionaliteit kunnen je stevig dwarsbomen.

Omdat het nieuwe nog niet comfortabel voelt, wordt je wat onrustig. Het gaat wringen en schuren en dat kun je er eigenlijk niet bij hebben in je dagelijkse drukke bestaan. De valkuil van het terugvallen of het oefenen uit stellen is dan groot. Een volgende keer beter. Toch?

Ook voor mij was dit lange tijd een lastig punt. Met name in mijn werk werd ik zo vaak afgeleid dat ik nauwelijks toekwam aan dat wat ík echt wilde. Iedere ochtend nam ik mezelf voor me aan mijn planning te houden en daar mijn focus op te houden. Ik zou me niet laten opjagen door mijn piekergedachten of mailbox, mijn grenzen bewaken en me niet laten afleiden door Facebook. Hele mooie intenties. Maar de waarheid is, dat ik toch weer verviel in hard werken en ploeteren. Toch dat telefoontje aannemen terwijl ik met een blog of nieuwsbrief bezig ben. Even iets opzoeken op internet, hé meteen de meldingen op Facebook maar even lezen. Tijdens het schrijven zien dat er What’s-app berichten binnen komen, even lezen van wie en wat er gezegd wordt. En voor dat ik het in de gaten had was ik weer een vermoeiende, energie slurpende dag verder.

Was ik weer geleefd, in plaats van had ik weer geleefd.

Ik zag in dat als ik het maximale uit mijn leven en werk wilde halen ik toch echt iets anders moest gaan doen. Tijd om af te rekenen met mijn zombie-gedrag.

Zombie-gedrag
Iedereen heeft verslavend zombie-gedrag in zich. Een reflex om voor iets te vluchten, je te verstoppen of jezelf te verdoven wanneer het spannend wordt of het gaat wringen. Juist wanneer je niet bewust leeft of je lamlendig voelt komt je zombie om de hoek kijken om ervoor te zorgen dat je hyperactief of juist ongeconcentreerd zonder rust en focus door je dag gaat.

Balans
Nu doe ik het anders. Ik heb geleerd goed met mijn energie om te gaan, prioriteiten en grenzen te stellen. Aandacht geven aan wat ík belangrijk vindt. Ik zie nu wanneer mijn zombie-gedrag de kop op steekt en weet hoe ik hiermee om kan gaan zonder weer pleisters te plakken.

Hard werken en tandje erbij zijn voor mij niet langer de norm.

• Nu werk en leef ik ontspannen
• Ik heb de hele de regie over mijn tijd
• Mijn verslavende zombie-gedrag heeft plaatsgemaakt voor energie en creativiteit
• Ik heb meer plezier in wat ik doe
• Er is balans tussen gasteven en remmen waardoor mijn accu altijd opgeladen is
• Ik ben mild voor mezelf

Ik leef en werk zacht. En dat gun ik jou ook!

Want hoe heerlijk is het, om de hele dag vol energie te zijn. Jezelf voluit te ontwikkelen, je doelen te realiseren, je tijd besteden aan dat wat jij belangrijk vindt en te leven vanuit positieve energie en overvloed.