Wil je groeien? Doe als de natuur!

Twee weken geleden was ik in Spanje en zag daar tijdens een van de mooie wandelingen een boom die mijn aandacht trok. Een ogenschijnlijk dode boom. Niet meer dan een holle bast en ingedroogde takken. Wat mij opviel was dat er aan de oude takken een paar nieuwe takken met vers groene blaadjes groeide. En binnenin de holle boom groeide een andere boom. Nu nog klein, maar met voldoende licht en ruimte om groter te groeien.

Het was alsof de oude boom wilde zeggen, wordt maar stevig. Groei maar onder de bescherming van mijn oude takken en dikke bast. Wanneer de tijd rijp is zal ik opgaan in jouw stam, takken en bladeren.

Loslaten
Het beeld van de boom kwam weer bij me op toen ik tijdens een opruim-bui een reflectieverslag tegenkwam wat ik, heel wat jaren geleden, tijdens een opleiding geschreven heb. Ik was toen van alles aan het loslaten om zo volledig ruimte te creëren voor iets nieuws. Als ik het zo terug lees, was er best veel wat ik anders wilde.

Een andere baan waarin ik mijn passie wel volledig kwijt kon, waar ik niet zo hard hoefde te werken, en ik geen last had van klagende en ongemotiveerde collega’s. Een andere sport, want dan zou ik beter kunnen ontspannen. Lid worden van een andere vereniging, want dan zou ik nieuwe mensen ontmoeten. Gezonder gaan eten, dan zou ik meer energie hebben.

Het was overduidelijk dat ik me voorgenomen had dat mijn leven op veel vlakken moest veranderen omdat dat beter zou zijn voor mijn geluk en gezondheid.

Daarbij was ik nog in de veronderstelling dat je eerst iets moet loslaten en dat er dan ruimte is voor iets nieuws. Dus was ik dagelijks druk bezig met loslaten. Feedback geven, reflecteren, analyseren en ontrafelen.

Al die tijd had ik nauwelijks energie over. En het leverde me dan wel mooie inzichten op, maar iets nieuws realiseren, … nee, dat lukte nog niet zo best. En dat mijn lichaam me al een tijdje vertelde dat dit niet juiste weg was, parkeerde ik. Ik wilde het niet zien.

Bliksemafleiders
Gelukkig kreeg ik snel door dat ik het loslaten en analyseren gebruikte als excuus om maar niet de stap te hoeven zetten naar het nieuwe. Bliksemafleiders…. Inmiddels weet ik dat juist een oude of bekende situatie de ruimte geeft om iets nieuws te leren.

Niet door krampachtig de oude of bekende situatie of ervaring los te willen laten, maar juist door het te gebruiken als oefenmateriaal voor het nieuwe.

Mijn probleem was geen probleem
Ik stopte met aandacht geven aan mijn ‘probleem’ en deed niet langer mijn best het op te lossen. In plaats daarvan accepteerde ik de situatie zoals die op dat moment was. En hoe gaaf was het om te merken dat mijn probleem helemaal geen probleem was, maar een voedingsbodem. Ik ging stap voor stap uitproberen. Een andere houding tijdens het wekelijkse overleg en dan afwachten hoe er gereageerd ging worden.

Mijn lunch aanpassen en dan ervaren hoe mijn lichaam erop reageert. Toch die, starre, collega bellen en mijn advies bespreken in plaats van dit achterwege te laten omdat ik me er niet prettig bij voelde. Een reactie, advies of presentatie geven op basis van mijn intuïtie in plaats van ‘zoals-het-altijd-gaat-’of ‘hoe-het-hoort’.

Net als de natuur
Was dat spannend? Jazeker!

Was het lastig? Nou en of!

Alle stemmetjes, angsten en overtuigingen dienden zich aan. Ik liet het allemaal toe als een toeschouwer en het kreeg steeds minder grip op me.

In plaats daarvan groeide mijn bewust-zijn en nieuwe vaardigheden. Mijn vermoeidheid en pijntjes verdwenen en als bedankje van mijn lichaam kreeg ik er een enorme dosis energie voor terug.

Die boom krijgt een mooi plaatsje boven mijn bureau. En iedere keer dat ik weer excuses gebruik, zal hij mij stimuleren toch te dóen, in plaats van denken. Net als in de natuur!